HERDEM AŞK-I VUSLAT!

HER DEM AŞK-I VUSLAT


"Vasldan çün âşıkı müstağni eyler bir visâl.
Âşıka mâ'şuktan her dem bu istiğnâ nedir?" 

(Madem aşığı vuslata doyuran kavuşmaktan ibarettir. O halde sevenin sevilenden uzak kalmada bulduğu bu acı lezzet nedir?) 

Bugünkü yazımıza Fuzûli'nin "Öyle sermestem ki idrak etmezem dünya nedir?" gazelindeki bir beyit ile girizgah yaptık. 

Evet "Aşk'ın Vuslat" pınarlarından kana kana içmiş, elem ve ızdırap dolu çilekeş yolunda muhabbetle gönlünü dolduran Aşk-ı Meczuplar nice girdaplardan geçerek tâ Kaf Dağı'nın ardında gizli Zümrüt Anka kuşu misali Define-i Malik-i bularak gönüllerde sonsuzluğa ulaşmışlardır.. 

Hakikat cihetinden hikmet dolu manalar, sır yüklü cümleler söyleyerek gönül erenlerine kılavuzluk etmişlerdir.. Kimi almış bu efsunlu mânâları hibesine atıvermiş, kimi de almış gönlüne nakşedivermiş.. 

Define-i Malik nice sırlarını bu gönül erlerinin gönüllerine ilham etmiş isede onlara nice bela ve ızdarap dolu bir yolu seçtiklerini de söylemiştir.. Bu çilekeş yolu bilerek ve isteyerek seçenler karşılarına çıkan her elem yüklü durumları aşk ve muhabbetle karşılayıp bu nazar ile seyre dalmışlardır. Çünkü o yakan ateşin ardında nice gizli-efsunlu manlalar görüp, o elem verici durumdan ızdırap çekmek bir yana dursun, kendileri için o elem verici durumu Şeb-i Arûs olarak görmüşlerdir. 

İşte Fûzuli'nin şu beytinde dile getirdiği; 

"Sadâ-yi nâvekin çıktıkça can hurrem olur gûyâ. 
Bu zindân-i belâdan çıkmağa ruhsat verir câne." 

Yani; Okun sesi çıktıkça can, suya kanmış
bir çiçek gibi neşeli ve taze oluyor. Sanki bu ses belâ zindanından çıkan canın çıktığını gösteriyor. 

İşte Aşığın canı belâ zindanındadır. Can kafesi dediğimiz de budur. Canın çıkması
aşığın madde âleminden ruhlar âlemine doğru yol aldığını gösterir. Can çıkınca âşık da arzu ettiği hakikî sevgilinin yanına gidecektir. Çekmiş olduğu elem ve ızdıraplar ise aşığı maşuğuna götüren birer pusula nispetinde olacaktır.. 

"Maksûd-i der ki; Ben bilmezem, nem kim dir. 
Cân-ı Bâkî der; nem can içinde can olan Mutlak-ı Ebeddir." 

...


~Maksûd-i~