İJA HUZUR HAKKI NEDİR!
Hakikaten ülke olarak vicdanımızı hangi lağım çukuruna gömdük ve nasıl bir yere doğru gidiyoruz aklım almıyor...
Efendim, Orhan Gencebay denince hepimizin (hepimizin derken onu son dinleyen kuşak artık benim gibi dede oldu veya olacak) 90'lı yıllarda adına arabesk denilen ve gençliği bunalıma sokan müziğin önemli temsilcilerinden birisi olarak tanırız. Hatta aynı müzik türünde Baba lakaplı merhum Müslüm Gürses'in konserlerinde gençlerin kendilerine jilet attığı hala hafızlarımızda tazeliğini koruyor
Arabesk işte böyle hikayesi olmayan, özünü halktan almayan acıdan beslenip o kuşakları efkara boğarak kendi başına iten bir tür afyon müziği idi. Siyaset de bunu çok iyi kullandı bir zamanlar.
Konumuz bu değil elbette.
Siz değerli okurlarıma birkaç soru soracağım.
1- Orhan Gencebay'ın en son kaç yıl önce albüm yaptığını hatırlayan var mı?
2- Orhan Gencebay'ın ülkemize uluslararası kazandırdığı bir ödül var mı?
Yahu, şimdiki gençlerin yüzde 99'u tanımaz bile ki niye tanısın? Adam seksenli yaşlarına merdiven dayayan bir emekli dede artık. Sanırım bu yüzdendir ki benim de üyesi olduğum MESAM'da toplantı başına 3.500 lira alıyor muş!
Bunun adına da huzur hakkı demişler. Boğazınıda kalsın o huzur be. Huzur görmeyesiniz be! Bu halk işsizliğin pençesinde, yoksulluğun dibini görmüşken, bu ülkenin saz sanatçıları, gerçrk müzik emekçileri hele de pandemi sonrası evine ekmek götüremezken huzur hakkı adı altında bu halktan çalanlara Allah huzur vermesin be!
Sonunda tıpkı güzel dinimize olduğu gibi müziğe, edebiyata, şiire de siyaseti bulaştırdınız. Bu ülkede konser almak için illa belediyeleri olan siyasi partilerin maskaraları olmak gerekiyor artık.
Halkın sanatçısı yok artık!
Ak Parti sanatçısı,
CHP sanatçısı,
HDP sanatçısı,
MHP sanatçısı diye tuhaf bir sanatçı tanımlaması getirdiniz. Bu partilere yalakalık yapmayan müziğini, özünü halkın acılarından, sevinçlerinden alan sanatçılar ekmek bulamazken, yıllardır müzikal hiçbir üretimi olmayan Orhan Gencebay'ın huzur hakkının faturasına bakın!
Yazıktır, günahtır...
Tiyatro öldü!
Sanat öldü!
Basın öldü!
Adalet öldü!
Yaşasın ruhsuz nesil!